Tylko kilka zdjęć, reszta zginęła w czasie, nie przestaję się cieszyć, chociaż czasem wydaje się to dziecinne. Boję się latać, a świat wielki, piękny, kolorowy i dobry.
metro w Tokio, nie można oderwać wzroku od ludzi
pachniało sezamem i trzcinowym cukrem
Düsseldorf – rzeźba i architektura zintegrowana ze środowiskiem, tęsknię za tym
Fragment rzeźby z 1988 roku, w temacie wpisuje się w katolickie postulaty, w formie kompletnie szalona.
tak pachnie Dubaj 